Όλα τα πράγματα έχουν ένα τέλος. Πρέπει να έχουν. Είναι νόμος, φυσικός-μαθηματικός-κοινωνικός!! Νοιώθω άσχημα σε κάθε τι, που τελειώνει. Δεν ξέρω, είναι μάλλον κάποιο ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της προσωπικότητάς μου. Μελαγχολώ, καταθλίβομαι πολλές φορές.
Αυτή την φορά όμως, δεν έχω στεναχώρια. Αυτή την φορά το τέλος μοιάζει με βότσαλο που το πέταξα με μανία μπρόστα στην ήρεμη θάλασσα. Αναπήδησε κανά δυο φορές και μετά βούτηξε και έγινε ένα με αυτή. Χαίρομαι, που πλέον το φαντάζομαι να κατευθύνετε στο βυθό, αλλά ακόμη και αυτή η σκέψη με κουράζει. Πάει αυτό ήταν,έφυγε απο τα χέρια μου και τώρα η θάλασσα γαλήνεψε ξανά. Δεν θέλω να ξέρω ποιά θα είναι η τύχη του. Θέλω, να ξαπλώσω και να χαζέψω τον ουρανό.
Και ακόμη κάλυτερα να είναι βράδυ και να έχει ξαστεριά. Ναι αυτό θέλω. Αν πέσει ένα αστέρι εκείνη την στιγμή η ευχή που θα κάνω θα είναι να έχει καταλήξει στον βυθό και να έχει δίπλα του άλλο ένα βότσαλο, που κάποιος άλλος πέταξε με αγανάκτηση. Και να έχει εναρμονιστεί με το γαλήνιο πέλαγος,να είναι μέρος του πια.
Δεν θα το αναζητήσω όμως. Οχι! Εγώ θα μείνω εκεί ξαπλωμένη, χωρίς να σκέφτομαι τίποτα. Ούτε τα λάθη μου. Ειδικά αυτά. Θεε μου, έχω κάνει πολλά λάθη. Αλλά χωρίς αυτά τα καταραμένα δεν μαθαίνεις την ζωή.Θα ανασάνω βαθιά τον παγωμένο αέρα, και θα κοιμηθώ εκεί μόνη μου.. Και η ψυχή μου θα είναι κατά ένα βότσαλο ελαφρύτερη.
http://youtu.be/GemKqzILV4w
Αυτή την φορά όμως, δεν έχω στεναχώρια. Αυτή την φορά το τέλος μοιάζει με βότσαλο που το πέταξα με μανία μπρόστα στην ήρεμη θάλασσα. Αναπήδησε κανά δυο φορές και μετά βούτηξε και έγινε ένα με αυτή. Χαίρομαι, που πλέον το φαντάζομαι να κατευθύνετε στο βυθό, αλλά ακόμη και αυτή η σκέψη με κουράζει. Πάει αυτό ήταν,έφυγε απο τα χέρια μου και τώρα η θάλασσα γαλήνεψε ξανά. Δεν θέλω να ξέρω ποιά θα είναι η τύχη του. Θέλω, να ξαπλώσω και να χαζέψω τον ουρανό.
Και ακόμη κάλυτερα να είναι βράδυ και να έχει ξαστεριά. Ναι αυτό θέλω. Αν πέσει ένα αστέρι εκείνη την στιγμή η ευχή που θα κάνω θα είναι να έχει καταλήξει στον βυθό και να έχει δίπλα του άλλο ένα βότσαλο, που κάποιος άλλος πέταξε με αγανάκτηση. Και να έχει εναρμονιστεί με το γαλήνιο πέλαγος,να είναι μέρος του πια.
Δεν θα το αναζητήσω όμως. Οχι! Εγώ θα μείνω εκεί ξαπλωμένη, χωρίς να σκέφτομαι τίποτα. Ούτε τα λάθη μου. Ειδικά αυτά. Θεε μου, έχω κάνει πολλά λάθη. Αλλά χωρίς αυτά τα καταραμένα δεν μαθαίνεις την ζωή.Θα ανασάνω βαθιά τον παγωμένο αέρα, και θα κοιμηθώ εκεί μόνη μου.. Και η ψυχή μου θα είναι κατά ένα βότσαλο ελαφρύτερη.
http://youtu.be/GemKqzILV4w
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου