Έχω θυμό μέσα μου.Οργή,αγανάκτιση!Θέλω να κάψω το σουτιέν μου σαν μια παλιότερη φεμινίστρια...Αλλά μετά σκέφτομαι τσάμπα τα 35 ευρώ,και κάπως έτσι πάλι συμβιβάζομαι!
Τελευταία, έχω παρατηρήσει οτι η φράση "δεν πειράζει" βγαίνει απο το στόμα μου, πριν καλά καλά την επεξεργαστεί ο εγκεφαλός μου!Δεν ξέρω καν αν θέλω να την πω και όμως την λέω.Και μετά θυμώνω ξανά.Θυμώνω όχι γιατί με ενοχλεί η έκφραση ή ακόμη και το να συμβιβάζομαι-κάποιες φορές είναι υγιές,απόλυτα υγιές.Αλλά, μετά απο μια σειρά ερωτήσεων στον εαυτό μου, συνειδητοποιώ οτι πλεόν το project συμβιβασμός έχει γίνει παθολογικό για τον οργανισμό μου,μου κανεί κακό,με αρρωσταίνει.Και το χειρότερο?Όσο περνάνε τα χρόνια η ασθένεια αυτή γίνεται ανίατη και χρόνια.
Συγκεκριμένα, συνηδειτοποιώ οτι ασχολούμαι με μια δουλειά που κατά βάθος την αντιπαθώ βαθύτατα,έχει ιδιαίτερη πίεση χωρίς λόγο,για να το κάνω αυτό πλήρωνομαι κυριολεκτικά ψίχουλα και στην τελική πρέπει να λέω και ευχαριστώ.Σπούδασα κάτι,με το οποίο φυσικά δεν ασχολούμαι, και κατά βάθος στην αγορά εργασίας είναι ιδιαίτερα υποτιμημένο.Οι φίλοι μου πάσχουν απο παλιμπαιδισμό και η αξιολάτρευτη σχέση μου ζει στον κόσμο του καλού παγωτού.Και κάπως έτσι,αισθάνομαι ο μεγαλύτερος loser της ιστορίας.Οπώς βέβαια είχε πει και μια αγαπημένη πρωταγωνίστρια σε πολύ αγαπημένη ταινία "Κανείς δεν είναι επιτυχημένος στα 25 του"!Εκτός και αν είσαι ο Mark Zucherberg,ο Bill Gates,κάποιος γόνος πάμπλουτης οικογενείας κτλ..Και όλα αυτά με κάνουν να καταλαβαίνω μέρα με την μέρα οτι o κόσμος που ζούμε είναι τόσο σκατένια πλασμένος.
Ξέρω τι σκέφτεσαι."Μήπως το πρόβλημα το έχεις ΕΣΥ?"!Ναι δεν είμαι ο καλύτερος άνθρωπος σε αυτό τον κόσμο,είναι το μόνο σίγουρο.Αλλά προσπαθώ ρε γαμώτο,και προσπαθώ πολύ σκληρά.Και εδώ ερχέται πάλι ο εαυτός μου και με ρωτάει:"Και τι έχεις καταφέρει?"!Η απαντήση είναι μάλλον τίποτα.
Δεν ξέρω, αν,και πότε έρχεται αυτή η γαμημένη "Ηθική Δικαίωση",το καλό που της θέλω όμως είναι να έρθει.Βέβαια, καπού βαθιά στο υποσυνειδητό μου, αναβοσβήνει με μεγάλα λαμπάκια η λέξη "Υστεροφημία"!Όχι,δεν πιστεύω στην υστεροφημία.Είμαι ένας κυνικός/ρηχός άνθρωπος της διπλανής πόρτας και εχώ ανάγκη το χειροκρότημα να πέσει εν ζωή.Και πιο συγκεκριμένα, έχω ανάγκη μια φορά στην ζωή μου να νοιώσω οτι τα κατάφερα.Ηθική ικανοποιήση νομίζω λέγεται αυτό.,όπως και αν λέγεται το θέλω.Άμεσα!
Yours sincerely,
The demolition Me!
Τελευταία, έχω παρατηρήσει οτι η φράση "δεν πειράζει" βγαίνει απο το στόμα μου, πριν καλά καλά την επεξεργαστεί ο εγκεφαλός μου!Δεν ξέρω καν αν θέλω να την πω και όμως την λέω.Και μετά θυμώνω ξανά.Θυμώνω όχι γιατί με ενοχλεί η έκφραση ή ακόμη και το να συμβιβάζομαι-κάποιες φορές είναι υγιές,απόλυτα υγιές.Αλλά, μετά απο μια σειρά ερωτήσεων στον εαυτό μου, συνειδητοποιώ οτι πλεόν το project συμβιβασμός έχει γίνει παθολογικό για τον οργανισμό μου,μου κανεί κακό,με αρρωσταίνει.Και το χειρότερο?Όσο περνάνε τα χρόνια η ασθένεια αυτή γίνεται ανίατη και χρόνια.
Συγκεκριμένα, συνηδειτοποιώ οτι ασχολούμαι με μια δουλειά που κατά βάθος την αντιπαθώ βαθύτατα,έχει ιδιαίτερη πίεση χωρίς λόγο,για να το κάνω αυτό πλήρωνομαι κυριολεκτικά ψίχουλα και στην τελική πρέπει να λέω και ευχαριστώ.Σπούδασα κάτι,με το οποίο φυσικά δεν ασχολούμαι, και κατά βάθος στην αγορά εργασίας είναι ιδιαίτερα υποτιμημένο.Οι φίλοι μου πάσχουν απο παλιμπαιδισμό και η αξιολάτρευτη σχέση μου ζει στον κόσμο του καλού παγωτού.Και κάπως έτσι,αισθάνομαι ο μεγαλύτερος loser της ιστορίας.Οπώς βέβαια είχε πει και μια αγαπημένη πρωταγωνίστρια σε πολύ αγαπημένη ταινία "Κανείς δεν είναι επιτυχημένος στα 25 του"!Εκτός και αν είσαι ο Mark Zucherberg,ο Bill Gates,κάποιος γόνος πάμπλουτης οικογενείας κτλ..Και όλα αυτά με κάνουν να καταλαβαίνω μέρα με την μέρα οτι o κόσμος που ζούμε είναι τόσο σκατένια πλασμένος.
Ξέρω τι σκέφτεσαι."Μήπως το πρόβλημα το έχεις ΕΣΥ?"!Ναι δεν είμαι ο καλύτερος άνθρωπος σε αυτό τον κόσμο,είναι το μόνο σίγουρο.Αλλά προσπαθώ ρε γαμώτο,και προσπαθώ πολύ σκληρά.Και εδώ ερχέται πάλι ο εαυτός μου και με ρωτάει:"Και τι έχεις καταφέρει?"!Η απαντήση είναι μάλλον τίποτα.
Δεν ξέρω, αν,και πότε έρχεται αυτή η γαμημένη "Ηθική Δικαίωση",το καλό που της θέλω όμως είναι να έρθει.Βέβαια, καπού βαθιά στο υποσυνειδητό μου, αναβοσβήνει με μεγάλα λαμπάκια η λέξη "Υστεροφημία"!Όχι,δεν πιστεύω στην υστεροφημία.Είμαι ένας κυνικός/ρηχός άνθρωπος της διπλανής πόρτας και εχώ ανάγκη το χειροκρότημα να πέσει εν ζωή.Και πιο συγκεκριμένα, έχω ανάγκη μια φορά στην ζωή μου να νοιώσω οτι τα κατάφερα.Ηθική ικανοποιήση νομίζω λέγεται αυτό.,όπως και αν λέγεται το θέλω.Άμεσα!
Yours sincerely,
The demolition Me!
